Vriendin van een geslaagde van Narconon
Tara S.
Toen ik mijn vriend pas leerde kennen, nam hij geen cocaïne, heroïne of harddrugs. Hij dronk alleen wat en ik was toen net 21, weet je, dus dat was oké, en dus wist ik niet dat hij toen al een probleem had. Na een tijdje begon hij zich van me te vervreemden, we lagen de hele tijd met elkaar in de clinch.
Hij begon met heroïne en ik kwam erachter dat hij de hele tijd cocaïne nam en hij had een boel problemen die hij helemaal niet aanpakte en nooit oploste.
Mijn beste vriend stierf toen ik vijftien jaar was door drugs. Dus dat was mijn grote angst toen ik ontdekte dat Jeff ook drugs gebruikte. Ik dacht er altijd aan dat met hem hetzelfde zou gebeuren.
Ik zocht op alle plekken waar hij ze verstopte en pakte daar naalden en lepels weg of alles wat ik er vond. En ik confronteerde hem ermee.
En hij loog en loog en loog. Dan waren we weer aan het ruziën en vechten en dat was als ik me goed herinner, een van de laatste keren dat ik hem zag voordat hij naar Narconon ging.
Ik kon zijn gebruik gewoon niet meer aanzien.
Hij sloot toen het programma af, het was op Thanksgiving van dat jaar en ik was op weg naar mijn tante in South Jersey, voor mijn familiebezoek toen hij me belde.
Hij was totaal veranderd, vergeleken met de persoon die ik vier maanden daarvoor voor het laatst had gesproken. Compleet anders.
En nu brengen we tijd met elkaar door. We liggen niet meer met elkaar in de clinch, alleen kleine ruzietjes. Wie heeft die niet, maar niets vergeleken met toen.
We hebben nu een leven en toekomst samen. We gaan trouwen en een gezin stichten.
Dankzij Narconon kan ik daar nu weer een toekomst in zien.
Dat is wat we willen. En nu kan het.
