Echtgenoot van een geslaagde van Narconon
Danaria B.
Binnen een week nadat ik getrouwd was, kwam ik erachter dat hij aan de drugs was. Dat was verschrikkelijk voor me.
Misschien wilde ik het gewoon niet weten. Weet je, je zet die oogkleppen op, want je wilt geloven dat de persoon waarmee je net getrouwd bent en waarmee je de rest van je leven gaat doorbrengen, dat niet zou doen en je niet zo zou bedriegen.
Ik zei hem dat ik erg kwaad was en er niets van begreep. Ik was echt geschokt, zo van: “Hoe kon dat gebeuren?” En hij keek naar me en hij viel op zijn knieën en zei: “Ga je me verlaten?” Ik wilde eigenlijk niet met hem praten. Hij kwam er wel zelf mee om naar Narconon te gaan.
Ik denk niet dat ik het had aangekund, als hij niet bereid was geweest om de nodige veranderingen in zijn leven aan te brengen.
Na het afsluiten van het programma was er sprake van een gigantisch verschil, vergeleken met hoe hij er ooit eerder voor stond en hoe hij er nu voor staat.
De zorg en de dingen waarover hij had nagedacht en andere dingen die hij tegen me zei om schoon schip te maken, daarover stond ik echt perplex: hij was nog nooit zo eerlijk tegen me geweest.
Het was als een frisse wind. Weet je wel, zo van: “O, dat is dus de man waarmee ik getrouwd ben”.
Ik ben Narconon enorm dankbaar voor alles – hun steun, het programma zelf, het herstel van het verantwoordelijkheidsgevoel bij mijn man.
We hebben nu twee dochters, een van 2,5 en een van 1 jaar oud. Mijn man zit nu op een school voor verpleegkundigen.
Woorden schieten te kort over hoe dingen veranderd zijn en hoe verbazingwekkend dat is.
